Υπερπλήρης μεσοεπιθετικά η Βραζιλία και πιο ώριμη από ποτέ η Αργεντινή, είναι όμως αυτό αρκετό εν όψει Μουντιάλ;

30 Ιουνίου 2002, Γιοκοχάμα. Η διαγαλαξιακή Βραζιλία των Ρονάλντο, Ριβάλντο, Ροναλντίνιο, Ρομπέρτο Κάρλος και τόσων άλλων αστέρων επικρατεί με 2-0 της Γερμανίας και κατακτά για πέμπτη φορά την κορυφή του κόσμου. Από τότε έχουν περάσει σχεδόν είκοσι χρόνια κι όμως καμία φορά το βαρύτιμο τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν έχει πάει ξανά στη Λατινική Αμερική.

Με τη διακοπή για τους αγώνες των προκριματικών του Μουντιάλ που θα γίνει στο Κατάρ τον ερχόμενο Νοέμβρη, τα φώτα έπεσαν ξανά στο λατινοαμερικάνικο ποδόσφαιρο και κυρίως στα δύο μεγάλα ονόματα (Βραζιλία, Αργεντινή) που πρωταγωνιστούν σε αυτή την προκριματική φάση και έχουν εξασφαλίσει χωρίς προβλήματα την πρόκρισή τους σε ένα ακόμη Παγκόσμιο Κύπελλο. Οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι δείχνουν να βρίσκονται σε πάρα πολύ καλή κατάσταση όμως και πάλι κανείς δε μπορεί να πει με βεβαιότητα αν αυτό αποτελεί εγγύηση για διάκρισή τους στην σημαντικότερη διεθνή ποδοσφαιρική διοργάνωση που έρχεται σε περίπου εννέα μήνες. Ας δούμε αναλυτικά.

Η Βραζιλία κυριαρχεί στη ζώνη της Νοτίου Αμερικής και αήττητη οδηγεί την κούρσα. Ήταν από τις πρώτες χώρες που πήραν το εισιτήριο για το Μουντιάλ του Κατάρ και θα είναι για μια ακόμη φορά παρούσα στο μεγάλο ραντεβού (δεν έχει λείψει ποτέ). Η πεντάκις πρωταθλήτρια κόσμου μέσα στο 2021 έχασε μόνο ένα παιχνίδι, αλλά ήταν το πιο σημαντικό που είχε να δώσει, τον τελικό του Κόπα Αμέρικα κόντρα στην Αργεντινή. Είναι αξιοσημείωτο πάντως το γεγονός πως πριν από αυτό το παιχνίδι, ο τελευταίος επίσημος αγώνας που έφυγε ηττημένη ήταν πίσω στο 2018, στον αποκλεισμό από το Βέλγιο με 2-1 στο Μουντιάλ της Ρωσίας. Ενδιάμεσα προσέθεσε ένα ακόμη Κόπα Αμέρικα στην τροπαιοθήκη της (το 2019) και γενικότερα βγάζει μια πολύ σοβαρή εικόνα με τον Τίτε στον πάγκο της.

Ένας Τίτε ο οποίος δε μπορεί παρά να τρίβει τα χέρια του για τις άφθονες λύσεις που έχει μεσοεπιθετικά σε αυτή την ομάδα. Αρκεί να αναφέρουμε πως για το δεξί άκρο της επίθεσης υπάρχουν παίκτες όπως ο ταχύτατος Ραφίνια της Λιντς, ο τεχνίτης Άντονι του Άγιαξ, ο Ροντρίγο της Ρεάλ Μαδρίτης που κι αυτός έχει μεγάλες προοπτικές αλλά και ο Ριτσάρλισον της Έβερτον, του οποίου η ποιότητα είναι δεδομένη και ήδη έχει προσφέρει αρκετά στην εθνική με 32 συμμετοχές και 10 γκολ. Για το αριστερό άκρο ο Νεϊμάρ όταν επιστρέψει υγιής μετά από έναν ακόμη τραυματισμό θα είναι σίγουρα στα βασικά πλάνα του τεχνικού της “σελεσάο” (70 γκολ με το εθνόσημο, ψάχνει άλλα 7 για να φτάσει τον Πελέ στην πρώτη θέση), ενώ εκεί υπάρχει και ο Βινίσιους που έχει εντυπωσιάσει άπαντες με τη βελτίωσή του φέτος σε όλους τους τομείς (15 γκολ-10 ασίστ με τη Ρεάλ) αλλά και ο Μαρτινέλι της Άρσεναλ, για τον οποίο ο Γιούργκεν Κλοπ πρόσφατα είπε πως τα επόμενα χρόνια όλοι θα μιλούν για αυτόν. Βεβαίως στη θέση του σέντερ φορ υπάρχουν οι Γκάμπριελ Ζεσούς και Φιρμίνο αλλά πλέον και ο Κούνια που κάνει καλή σεζόν με την Ατλέτικο.

Η Βραζιλία είναι “γεμάτη” και στα επιθετικά χαφ με τον Κουτίνιο (που επέστρεψε με γκολ στην εθνική και ψάχνει να βρει το χαμένο του εαυτό με την επιστροφή του στην Premier League για λογαριασμό της Άστον Βίλα) και τον Πακετά, στα αμυντικά χαφ με τον Κασεμίρο, τον Φαμπίνιο και τον Μπρούνο Γκιμαράες, στα σέντερ μπακ (Σίλβα, Μαρκίνιος, Ντιέγκο Κάρλος, Μιλιτάο, Φελίπε) και φυσικά στο τέρμα με Άλισον και Έντερσον. Αν έχει κάπου αδύναμο σημείο αυτό μοιάζει να είναι στα ακραία μπακ, με τον Τίτε να αναγκάζεται να επιστρατεύσει τον 38χρονο Ντάνι Άλβες στα δεξιά της άμυνας, ενώ στα αριστερά η καλύτερη λύση μοιάζει να είναι ο Τέλες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αφού ο Άλεξ Σάντρο είναι ντεφορμέ και ο Ρενάν Λόντι κόπηκε πρόσφατα από την αποστολή.

Αρκεί όμως ένα σχεδόν πλήρες ρόστερ και η αγωνιστική συνέπεια στα προκριματικά να χαρίσουν στη “σελεσάο” διάκριση στο επερχόμενο Μουντιάλ; Μην ξεχνάμε πως στις τέσσερις τελευταίες διοργανώσεις οι Βραζιλιάνοι έχουν μείνει εκτός από ευρωπαϊκές ομάδες (Γαλλία, Ολλανδία, Γερμανία και Βέλγιο κατά σειρά) και αυτό είναι κάτι που θα προσπαθήσουν να αλλάξουν, θέλοντας να βρουν τη σωστή συνταγή για να κοντράρουν τις δυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

  Πρώτη, καλύτερη και αήττητη πάει στο Μουντιάλ η Βραζιλία του Τίτε

Περνάμε τώρα στην Αργεντινή, η οποία μοιάζει να βρίσκεται στην πιο ώριμη φάση της τα τελευταία χρόνια. Η “αλμπισελέστε” είναι κι αυτή αήττητη στα προκριματικά, ενώ έχει φτάσει πλέον τα 29 συνεχόμενα παιχνίδια δίχως να χάσει σε όλες τις διοργανώσεις, ένα σερί πραγματικά εντυπωσιακό που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2019 και ακόμη κρατά. Μέσα σε αυτά τα 29 ματς ήρθε φυσικά και ο θρίαμβος του περσινού καλοκαιριού, η κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα, του πρώτου τίτλου σε οποιαδήποτε διοργάνωση για την Αργεντινή από το 1993. Η επιτυχία αυτή ήταν μια λύτρωση, μια εξιλέωση που έψαχναν χρόνια τόσες “φουρνιές” Αργεντίνων στη μετά-Μαραντόνα εποχή. Ο Ντιέγκο “έφυγε” το Νοέμβρη του 2020, δεν πρόλαβε να δει την ομάδα της χώρας του να σηκώνει και πάλι ένα τρόπαιο, όμως σίγουρα θα ήταν πολύ περήφανος για τα σημερινά κατορθώματα των “διαδόχων” του.

“Διάδοχοι” του Μαραντόνα ονομάστηκαν οι επόμενες γενιές που προσπάθησαν να ξεφύγουν από τη “σκιά” του χωρίς επιτυχία. Και πέρασε πολλά η εθνική ομάδα της Αργεντινής από το 1993 μέχρι πέρσι που έφτασε ξανά σε μια σπουδαία επιτυχία. Αποκλεισμό από τη Ρουμανία στο Μουντιάλ του '94, αποκλεισμό στη φάση των ομίλων σε αυτό του 2002, στα πέναλτι από τη Γερμανία στο Μουντιάλ του 2006 και τέσσερα χρόνια αργότερα με “τεσσάρα” από την ίδια ομάδα, έχασε τρεις σερί τελικούς από τη Βραζιλία (δύο στο Κόπα Αμέρικα, έναν στο Συνομοσπονδιών) και άλλους τρεις μέσα σε ισάριθμα χρόνια, έναν στο Μουντιάλ του '14 και δύο στο Κόπα Αμέρικα από τη Χιλή στα πέναλτι. Ο... ποδοσφαιρικός λαός της Αργεντινής υπέφερε πολλά, όμως χαμογελά πλέον ξανά.

Και ο Λιονέλ Σκαλόνι έχει βρει πλέον τη βάση για να “χτίσει” πράγματα με αυτή την ομάδα. Με την τριάδα Παρέδες, Λο Σέλσο και Ντε Πολ στο κέντρο, με τον Λαουτάρο Μαρτίνες εγγύηση μπροστά, τον Εμιλιάνο Μαρτίνες να είναι ένας τερματοφύλακας που χρόνια έψαχνε η Αργεντινή (πίσω του και ο επίσης εξαιρετικός Μούσο της Αταλάντα), τον Πάπου Γκόμες όσο μεγαλώνει να γίνεται και καλύτερος, τον σέντερ μπακ Λισάντρο Μαρτίνες και τον εξτρέμ Νικολάς Γκονζάλες να φαίνεται πως έχουν πολύ μέλλον στην εθνική ομάδα, όπως και ο νεαρός φορ της Ρίβερ, Χουλιάν Αλβάρες, που από του χρόνου θα αγωνίζεται στη Μάντσεστερ Σίτι. Και φυσικά με τους Μέσι, Ντι Μαρία, Οταμέντι, τους μοναδικούς που έχουν μείνει από την παλιά “φουρνιά”, πάντα παρόντες.

  Η εθνική Αργεντινής συνεχίζει το εντυπωσιακό αήττητο σερί της που έχει φτάσει πλέον τα 29 ματς

Το συμπέρασμα είναι πως και η Βραζιλία και η Αργεντινή φαντάζουν πολύ ισχυρές αυτή την περίοδο, όμως το πραγματικό κρας τεστ θα γίνει σε εννέα μήνες στο Κατάρ. Η σκληρή πραγματικότητα όμως είναι πως η ψαλίδα μεταξύ ευρωπαϊκού και λατινοαμερικάνικου ποδοσφαίρου έχει ανοίξει πλέον αρκετά, όπως έχει φανεί και στα τελευταία Μουντιάλ, έτσι απαιτείται και από τις δύο υπέρβαση για να τις δούμε ξανά πρωταγωνίστριες σε παγκόσμιο επίπεδο. Για την παρέα των Μέσι και Νεϊμάρ έχει φτάσει πια η ώρα των αποδείξεων.

 ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ