Ρεάλ και Μπαρτσελόνα: Οι δύο γίγαντες της Ισπανίας στη χειρότερη κρίση της σύγχρονης ιστορίας τους

Η αποχώρηση του Λιονέλ Μέσι από τη Μπαρτσελόνα και η μετακίνησή του ως ελεύθερος στο Παρίσι για λογαριασμό της Παρί Σεν Ζερμέν ήταν άλλο ένα μεγάλο χτύπημα για το ισπανικό ποδόσφαιρο (το μεγαλύτερο) και ταυτόχρονα μία ακόμη απόδειξη της βαθιάς κρίσης στην οποία έχουν περιέλθει τα τελευταία χρόνια οι ισπανικοί σύλλογοι και δη οι δύο μεγάλοι κολοσσοί, Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως μέσα σε μια τετραετία, οι δυο τους-και κατά συνέπεια η La Liga- έχασαν τα μεγαλύτερά τους αστέρια, με τον Νεϊμάρ να κάνει την αρχή με τη μεταγραφή-ρεκόρ των 222 εκατομμυρίων στην Παρί το 2017 και τον Κριστιάνο Ρονάλντο να παίρνει σειρά ένα χρόνο μετά φεύγοντας για τη Γιουβέντους. Το φετινό καλοκαίρι, δύο παίκτες-σύμβολα των συλλόγων αυτών, τους οποίους ενδεχομένως κανένας δε μπορούσε να φανταστεί να φορούν άλλη φανέλα, αποχαιρέτησαν επίσης. Σέρχιο Ράμος και Μέσι δε θα φορούν πια τα λευκά και τα “μπλαουγκράνα” αντίστοιχα και η αποχώρησή τους όσο παράταιρη κι αν φαντάζει, μοιάζει να είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων και της δεινής οικονομικής κατάστασης στην οποία βρίσκονται Μαδριλένοι και Καταλανοί.

Ο αρχηγός της Ρεάλ είπε αντίο αφήνοντας αιχμές για τη διοίκηση, λέγοντας ότι όταν δέχθηκε την πρόταση ανανέωσης που του είχε γίνει οι ιθύνοντες του απάντησαν πως η προσφορά είχε λήξει και ο ίδιος δε γνώριζε ότι υπήρχε καταληκτική ημερομηνία. Ο θρύλος της “Μπάρτσα” στο δικό του αντίο είπε πως δέχθηκε να μειώσει στο μισό τις αποδοχές του, όμως ακόμη κι έτσι ο σύλλογος δε μπόρεσε να βρει έναν τρόπο να τον κρατήσει. Οι δυο “γίγαντες” της Ισπανίας είδαν με μεγάλη απογοήτευση τα αστέρια τους να φεύγουν, ανήμποροι να κάνουν κάτι γι' αυτό, όμως ταυτόχρονα είναι φανερό πως η αποχώρησή τους υπήρξε μια μεγάλη ανακούφιση για αυτούς, μια τεράστια οικονομική ανάσα από τη στιγμή που απαλάσσονται από τα βαριά συμβόλαιά τους. Βεβαίως τα οικονομικά προβλήματα για Ρεάλ και Μπαρτσελόνα δεν εμφανίστηκαν τώρα, αφού χρέη υπήρχαν εδώ και καιρό λόγω των μεγάλων ανοιγμάτων και των υπεραξιών που πληρώνονταν τα προηγούμενα χρόνια. Ωστόσο, η τεράστια κρίση που έφερε η πανδημία και τα για μήνες ολόκληρους άδεια γήπεδα έκαναν τα πράγματα πολύ πιο δύσκολα.

Στη Ρεάλ δεν υπάρχει ακόμη μια ξεκάθαρη εικόνα του προβλήματος, όμως οι κινήσεις που γίνονται (ή καλύτερα που δεν γίνονται) μαρτυρούν πως η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλή. Το περασμένο καλοκαίρι οι “μερένχες” αποφάσισαν να μην προχωρήσουν σε καμία μεταγραφική κίνηση, κάτι που φυσικά πλήρωσαν στη διάρκεια της περσινής σεζόν, ενώ και φέτος η μοναδική προσθήκη ήταν αυτή του ελεύθερου Αλάμπα και πιθανότατα άλλη δε θα γίνει. Τα ισπανικά ΜΜΕ συντηρούν το θέμα του Κιλιάν Εμπαπέ, που όσο δεν ανανεώνει με την Παρί πάντα θα υπάρχει η μεγάλη ευκαιρία να ντυθεί στα λευκά, ωστόσο με τα υπάρχοντα οικονομικά δεδομένα ρεαλιστικά είναι πολύ δύσκολο αυτό να γίνει φέτος. Η σφιχτή οικονομική πολιτική ήταν πιθανότατα αυτή που έκανε τον δεύτερο πιο επιτυχημένο προπονητή στην ιστορία του συλλόγου, τον Ζινεντίν Ζιντάν, να αποχωρήσει αφού κατάλαβε πως τα “θέλω” του δε θα πραγματοποιηθούν, με τον σαφώς πιο ήπιων τόνων και “εύκολα διαχειρίσιμο” Κάρλο Αντσελότι να επιστρέφει. Ο σπουδαίος κατά τ' άλλα Ιταλός τεχνικός όμως δείχνει να βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία τελευταία και είναι αμφίβολο το αν μπορεί να προσφέρει κάτι νέο στη Ρεάλ.

Στο μεταξύ η “βασίλισσα” αποχαιρέτησε το βασικό της κεντρικό αμυντικό δίδυμο (Ράμος, Βαράν) προκειμένου να “ελαφρύνει” το μισθολόγιο και να βγάλει και κάτι στην περίπτωση του Γάλλου (50 εκατομμύρια έδωσε η Γιουνάιτεντ), αντικαταστάτες δε θα υπάρξουν και είναι κάτι παραπάνω από εμφανές πως το επίπεδο του ρόστερ πέφτει κάθε χρόνο και περισσότερο. Στην άμυνα ο Αλάμπα θα πρέπει να τα κάνει όλα, στο κέντρο οι Καζεμίρο-Κρόος-Μόντριτς θα πρέπει να βγάλουν άλλη μια χρονιά στα “κόκκινα” και στην επίθεση ο Μπενζεμά θα τραβήξει ξανά μόνος του το κουπί, αφού αξιόπιστες εναλλακτικές δεν υπάρχουν! Μέσα σε όλα, οι “μερένχες” τρέχουν και το πρότζεκτ της ανακατασκευής του “¨Μπερναμπέου”, το οποίο “τρώει” ένα πολύ μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού και ήρθε σε μια πολύ κακή συγκυρία λόγω κορωνοϊού, χωρίς κανείς βέβαια να μπορεί να το προβλέψει.

Οι εποχές που Ρεάλ και Μπαρτσελόνα συγκέντρωναν τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές και τραβούσαν όλα τα βλέμματα με τις αναμετρήσεις τους έχουν περάσει και είναι άγνωστο το πότε θα επιστρέψουν ξανά

Στη Μπαρτσελόνα τα πράγματα φαίνεται να είναι ακόμη χειρότερα, με τα στοιχεία να είναι περισσότερο γνωστά λόγω και της αλλαγής της διοίκησης που έφερε τα πάντα στο φως. Τα χρέη ξεπερνούν το ένα δισεκατομμύριο, αφού οι τραγικοί χειρισμοί της διοίκησης Μπερτομέου πήγαν το σύλλογο στα βράχια. Μόνο να σκεφτεί κάποιος πως οι Καταλανοί ξόδεψαν σχεδόν 400 εκατομμύρια ευρώ για τις εκ των πραγμάτων αποτυχημένες μεταγραφές των Ντεμπελέ, Κουτίνιο και Γκριεζμάν δεν είναι δύσκολο να καταλάβει γιατί έφτασαν εδώ που έφτασαν τα πράγματα. Με τα δεδομένα αυτά και με τους περιορισμούς της ισπανικής λίγκας που υποχρεώνει τους συλλόγους να έχουν ένα μισθολογικό ταβάνι στο 70% των εσόδων τους για να μπορέσουν να εγγράψουν ποδοσφαιριστές στο πρωτάθλημα, οι “μπλαουγκράνα” ήταν φανερό πως δε μπορούσαν να αντέξουν το συμβόλαιο του Μέσι και αναγκάστηκαν να αποχωριστούν τον σπουδαιότερο παίκτη που φόρεσε ποτέ τη φανέλα τους και μάλιστα χωρίς να πάρουν ευρώ!

Και αν ηγέτες όπως ο Πικέ, ο Μπουσκέτς ή ο Άλμπα αλλά και ποιότητα όπως αυτή του Ντε Γιονγκ, του Πέδρι και του Ντεπάι υπάρχουν ακόμη στην ομάδα, το κενό του Αργεντινού δεν αναπληρώνεται και από τη στιγμή που άλλες προσθήκες δεν αναμένονται (η Μπαρτσελόνα κινήθηκε στο μεταγραφικό παζάρι κυρίως για ελεύθερους παίκτες όπως ο Αγουέρο, ο Ντεπάι και ο Γκαρσία), επιθετικά οι “μπλαουγκράνα” μοιάζουν πιο “γυμνοί” από ποτέ, αρκεί κανείς να αναλογιστεί πως, μετά και τα μαντάτα του σοβαρού τραυματισμού του Αγουέρο πιθανότατα βασικός μπροστά θα βρεθεί ο... Μπρέθγουεϊτ. Για να μην αναφέρουμε πως η “Μπάρτσα” πορεύεται με έναν προπονητή που δεν εμπιστεύεται απόλυτα, αφού ο Ρόναλντ Κούμαν έμεινε στον πάγκο επειδή... δε βρέθηκε κάποιος άλλος καλύτερος!

Με όλα αυτά τα προβλήματα που υπάρχουν, έχουμε την απάντηση στο γιατί οι δυο τους μαζί με τη Γιουβέντους (και το ιταλικό ποδόσφαιρο έχει πληγεί σε τεράστιο βαθμό αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα) είναι οι μόνες ομάδες που επιμένουν πεισματικά στη δημιουργία της European Super League και δεν κάνουν πίσω με τίποτα. Μπάρτσα και Ρεάλ έχουν ανοίξει “πόλεμο” εδώ και καιρό με την UEFA, ενώ πρόσφατα το έκαναν και με την ίδια την ισπανική λίγκα μετά τη συμφωνία που πήγε να περάσει με την εταιρεία μετοχών CVC, για την οποία οι δύο σύλλογοι δεν έδωσαν τη συγκατάθεσή τους αφού θα ήταν δεσμευτική για τα επόμενα 50 χρόνια και θα χαλούσε το πλάνο για τη σύσταση της ESL.

Η ουσία πίσω από τους αριθμούς, τις συμφωνίες και τα μισθολόγια, είναι πως οι δύο άλλοτε τεράστιες δυνάμεις του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, εκείνες που συνήθιζαν να συγκεντρώνουν πάντα την αφρόκρεμα διαθέτοντας τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές στο δυναμικό τους, μοιάζουν τώρα πιο φτωχές από ποτέ σε όλα τα επίπεδα. Το ισπανικό ποδόσφαιρο, το πρωτάθλημα του οποίου κάποτε θεωρούνταν το κορυφαίο στον κόσμο μα τώρα χάνει τη λάμψη του, έχει περιέλθει σε μια κρίση από την οποία πολύ δύσκολα θα βγει σύντομα. Στο μεταξύ βλέπουμε τις ομάδες των Αράβων ή των Ρώσων ιδιοκτητών (εκεί που η κάνουλα με τα χρήματα δεν κλείνει ποτέ) να συγκεντρώνουν ό, τι καλύτερο υπάρχει, αφού σύλλογοι όπως η Παρί, η Σίτι και η Τσέλσι συνεχίζουν ανεπηρέαστες να ξοδεύουν τεράστια ποσά σε μεταγραφές και συμβόλαια. Αυτές είναι και οι ομάδες που αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν-και-τα επόμενα χρόνια, με το χάρτη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου λόγω και της μεγάλης κρίσης που έφερε η πανδημία να έχει αλλάξει για τα καλά. Όσο για τη Ρεάλ και τη Μπαρτσελόνα, αν δε βρεθεί ως διά μαγείας μια λύση, μάλλον θα κάνουμε καιρό να τις δούμε να κυριαρχούν στην Ευρώπη ξανά.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ