Η αποτυχία της Εθνικής, η δύσκολη επόμενη μέρα και μερικές σκέψεις μετά τα φιλικά

Η ήττα από τη Γεωργία στα πέναλτι το βράδυ της Τρίτης (26/3) και ο αποκλεισμός από τα τελικά του Euro 2024 που θα γίνει το καλοκαίρι στα γήπεδα της Γερμανίας ήταν αναμφίβολα ένα μεγάλο πλήγμα για την εθνική μας ομάδα. Για πρώτη φορά μέσα σε αυτή τη δεκαετία των διαδοχικών αποτυχιών φτάσαμε τόσο κοντά στο να βρεθούμε σε μια μεγάλη διοργάνωση ξανά μετά από το Μουντιάλ της Βραζιλίας το 2014, ωστόσο στο κρίσιμο σημείο, στον τελικό των πλέι οφ για την πρόκριση, λυγίσαμε.

Δεδομένα δεν είναι κάτι εύκολο το να παίξεις εκτός έδρας ένα και μόνο παιχνίδι και να έχεις την υποχρέωση να νικήσεις για να βρεθείς στο Euro. Δε θα ήταν απλό με οποιαδήποτε ομάδα και αν παίζαμε, έτσι λοιπόν δεν ήταν και με τους Γεωργιανούς στην Τιφλίδα, μέσα σε ένα γήπεδο γεμάτο από φιλάθλους που διψούν να δουν την εθνική τους ομάδα για πρώτη φορά σε ένα μεγάλο τουρνουά. Η “γαλανόλευκη” έχει πάρει στο παρελθόν μεγάλες προκρίσεις εκτός έδρας, όπως το 2009 μέσα στην Ουκρανία στα μπαράζ για το Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής ή το 2013 μέσα στη Ρουμανία στα μπαράζ για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, ωστόσο αυτά ήταν διπλά παιχνίδια. Σε ένα ματς μια κι έξω ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται, όμως και οι διεθνείς μας παρουσιάστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων για ένα τέτοιας σημασίας παιχνίδι.

Η Ελλάδα γνώριζε εδώ και μήνες, πριν ακόμη ξεκινήσουν τα προκριματικά, ότι πιθανότατα θα βρεθεί στη θέση να παίξει το εισιτήριο για το Euro σε ένα τέτοιο ματς, μετά την πρώτη θέση στον όμιλο του Nations League που μας εξασφάλισε αυτή τη δεύτερη ευκαιρία (αφού στον προκριματικό όμιλο με Γαλλία και Ολλανδία δεν καταφέραμε να πάρουμε πρόκριση και ήταν λογικό), όμως πιάστηκε απροετοίμαστη. Μετά το ρεσιτάλ επιθετικού παιχνιδιού στον ημιτελικό με το Καζακστάν και το 5-0 στη Νέα Φιλαδέλφεια, βρεθήκαμε σχεδόν στο απόλυτο τίποτα όσον αφορά το επιθετικό κομμάτι του αγώνα με τη Γεωργία, κι ας τα πήγαμε εξαιρετικά στο ανασταλτικό μέρος μην επιτρέποντας ουσιαστικά φάσεις σε μια ούτως ή άλλως μέτρια ομάδα που εξαρτάται σε υπερθετικό βαθμό από τα κέφια του Κβαρατσχέλια μπροστά. Η εθνική δεν τόλμησε, δε ρίσκαρε, αποδείχτηκε πως δεν ήταν πνευματικά έτοιμη όταν το παιχνίδι πήγε στα πέναλτι και δυστυχώς δε δικαιούται να αισθάνεται αδικημένη από την τελική έκβαση.

Η εθνική Ελλάδος έχει σίγουρα κάνει βήματα μπροστά τα τελευταία χρόνια και γι' αυτό η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί και το πρότζεκτ αυτό να μην απαξιωθεί, ωστόσο η γεύση που μένει είναι πολύ πικρή. Κι αυτό γιατί για πέμπτη συνεχόμενη μεγάλη διοργάνωση δε θα είμαστε εκεί και θα χάσουμε τρίτο συνεχόμενο Euro τη στιγμή μάλιστα που αυτό από το 2016 και μετά έχει επεκταθεί και περιέχει 24 ομάδες, δηλαδή σχεδόν τη μισή Ευρώπη! Η σύγκριση με τα προηγούμενα “χρυσά” χρόνια της εθνικής, όταν από το 2004 ως το 2014 πήραμε μέρος σε τρία Ευρωπαϊκά (κατακτώντας και το ένα) και σε δύο Παγκόσμια πρωταθλήματα με μόνο διάλειμμα την απουσία μας από το Μουντιάλ 2006, είναι αποκαρδιωτική.

Στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα κοιτούν πλέον την επόμενη μέρα που επιτάσσει να παλέψουμε για την πρόκριση στο Μουντιάλ του 2026 που θα γίνει σε Καναδά, ΗΠΑ και Μεξικό, ωστόσο το να βρεθούμε εκεί μοιάζει ακόμη πιο δύσκολο από την προσπάθεια πρόκρισης στο Euro και αυτό κάνει την ευκαιρία που χάθηκε στην Τιφλίδα να φαίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Μοιάζει πιο δύσκολο γιατί τα ευρωπαϊκά εισιτήρια για το Μουντιάλ θα είναι 16 και θα τα πάρουν οι 12 ομάδες που θα τερματίσουν στην πρώτη θέση κάθε προκριματικού ομίλου και 4 ομάδες μέσω των πλέι οφ τα οποία θα σχηματιστούν από τις 12 δεύτερες των ομίλων και τις 4 καλύτερες νικήτριες ομίλων του επόμενου Nations League. Με απλά λόγια, για να βρεθεί στην Αμερική το καλοκαίρι του 2026 η χώρα μας θα πρέπει ή να πάρει την πρώτη θέση σε προκριματικό όμιλο, ή τη δεύτερη θέση για να βρεθεί στα μπαράζ, ή την πρωτιά στον όμιλο του Nations League για να ελπίζει. Στο Nations League όμως δε βρίσκεται πλέον στο League C, αλλά έχει προβιβαστεί στο League B και θα παίξει με την Αγγλία, την Ιρλανδία και τη Φινλανδία. Η παρουσία των Άγγλων όπως είναι κατανοητό κάνει πολύ δύσκολο το στόχο της πρώτης θέσης, ακόμη όμως κι αν η εθνική την πάρει θα πρέπει να βρίσκεται και μέσα στις τέσσερις καλύτερες πρώτες. Εκτός κι αν πάρει μια από τις δύο πρώτες θέσεις στα προκριματικά, όμως λογικά θα βρεθεί στο τρίτο γκρουπ δυναμικότητας και ο όμιλος όπως καταλαβαίνει κανείς θα είναι απαιτητικός.

 Οι 6 όμιλοι του Euro 2024 σχηματίστηκαν πλήρως με την Ελλάδα, δυστυχώς, ξανά απούσα

Βεβαίως για αυτά υπάρχει καιρός, καθώς η άμεση ανάγκη εν όψει της επόμενης μέρας είναι η εύρεση προπονητή. Ο Γκουστάβο Πογέτ λογικά δε θα βρίσκεται στην τεχνική ηγεσία μετά τις 31 Μαρτίου οπότε και λήγει το συμβόλαιό του, μιας και απέτυχε να κάνει αυτό για το οποίο προσελήφθη, να πάει την Ελλάδα στο Euro. Ο Ουρουγουανός επέμεινε στις δικές του επιλογές, οι οποίες πολλές φορές ήταν ακατανόητες με χαρακτηριστικότερη όλων το να αφήσει εκτός εθνικής τον -με τεράστια διαφορά από τον δεύτερο- κορυφαίο Έλληνα ποδοσφαιριστή αυτή τη στιγμή, τον Κώστα Φορτούνη, και μάλιστα να τον εξωθήσει με τη στάση του σε δήλωση αποχώρησης από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Οι επιλογές ενός προπονητή μπορεί να γίνουν σεβαστές, ωστόσο ο Πογέτ όφειλε να πετύχει με αυτές, κάτι που δεν έκανε. Συν τοις άλλοις, κανείς δεν κατάλαβε πού αποσκοπούσε το να βγαίνει δημόσια και να λέει πως η ΕΠΟ χρωστάει χρήματα στο βοηθό του, πως θα του άρεσε να προπονήσει την Ιρλανδία και πως η Ομοσπονδία δεν τον καλεί για νέο συμβόλαιο ενώ η Ελλάδα ετοιμαζόταν για τεράστιας σημασίας παιχνίδια. Η Ελληνική Ομοσπονδία έχει χίλια δυο προβλήματα (αυτή τη στιγμή δε μπορεί να βρει ένα προπονητικό κέντρο για την εθνική ενώ τα τελευταία χρόνια αδυνατεί να διοργανώσει ένα σωστό τελικό Κυπέλλου), ωστόσο ο Πογέτ όφειλε να λύσει τα θέματά του μαζί της εσωτερικά και όχι να τα βγάζει στη φόρα ενώ παιζόταν η συμμετοχή της ομάδας στο Euro.

Στο νέο κεφάλαιο που ξεκινά η εθνική λοιπόν είναι πολλά που πρέπει να διευθετηθούν, ωστόσο παρόλη την απογοήτευση που είναι λογικό να υπάρχει η ομάδα θα χρειαστεί στήριξη γιατί δείχνει να έχει βάσεις, υλικό που σίγουρα μπορεί να αξιοποιηθεί περισσότερο και με έναν ικανό προπονητή να φτάσει επιτέλους στο κάτι παραπάνω.

Μερικές σκέψεις μετά τα διεθνή φιλικά

Σε αυτή τη διακοπή για τις υποχρεώσεις των εθνικών ομάδων, οι περισσότερες δεν είχαν επίσημα παιχνίδια και τέσταραν τις δυνάμεις τους σε φιλικά, κάποια από τα οποία πολύ δυνατά. Τα φιλικά, αν και δε μπορούν να συγκριθούν με τα επίσημα, πάντα χρησιμεύουν στο να βγουν κάποια συμπεράσματα και σκέψεις και καταγράφουμε μερικά από αυτά.

• Η διοργανώτρια του Euro, Γερμανία, μετρούσε μερικές απογοητυτικές εμφανίσεις και αποτελέσματα στα φιλικά που έδωσε πριν κάποιους μήνες (δεν έπαιζε επίσημα) και γι' αυτό άλλωστε προχώρησε και σε αλλαγή προπονητή, με τον Νάγκελσμαν να αναλαμβάνει αντί του Φλικ. Στα δύο φιλικά που έδωσε τώρα, κέρδισε και τη Γαλλία μέσα στην έδρα της αλλά και την Ολλανδία, με τις εμφανίσεις της να αναπτερώνουν τις ελπίδες των φίλων της για κάτι καλό στο Ευρωπαϊκό. Φοβερό το πόσο άλλαξε την ομάδα η επιστροφή του Τόνι Κρόος, με τον άσο της Ρεάλ να μοιράζει δύο ασίστ στα δυο αυτά ματς. Πέρα από την εμπειρία, τα “πάντσερ” διαθέτουν στις τάξεις τους και κάποια από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου όπως ο Μουσιάλα και ο Βιρτς και πάνε στο Euro πιστεύοντας πως θα φτάσουν μακριά, σε αντίθεση με τις πορείες τους στις τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις.

• Οι teenagers είναι εδώ. Πολλοί παίκτες κάτω των 20 ετών έλαμψαν σε αυτά τα φιλικά και δείχνουν έτοιμοι να σηκώσουν το βάρος των εθνικών τους ομάδων παρόλο που βρίσκονται σε τόσο μικρή ηλικία. Μεγάλος πρωταγωνιστής των ημερών ο 17χρονος Έντρικ για την εθνική Βραζιλίας, ο οποίος μέσα σε τέσσερις μέρες σκόραρε μέσα στο “Γουέμπλεϊ” κόντρα στην Αγγλία (παρθενικό γκολ με την ανδρική ομάδα) και μέσα στο “Μπερναμπέου” κόντρα στην Ισπανία, στο μελλοντικό του “σπίτι” δηλαδή μιας και θα ενσωματωθεί στη Ρεάλ Μαδρίτης από τον Ιούλιο. Έγινε ο τέταρτος νεότερος σκόρερ στη “σελεσάο” μετά τους Πελέ, Εντού και Ρονάλντο και πραγματικά δε θα μπορούσε να διαλέξει καλύτερες ποδοσφαιρικές σκηνές για να πετύχει τα πρώτα του τέρματα με το εθνόσημο. Εξαιρετική εμφάνιση με την εθνική Ισπανίας ο 16χρονος (!) Λαμίν Γιαμάλ (είναι ήδη ο νεότερος σκόρερ στους “φούριας ρόχας”) απέναντι στη Βραζιλία, ο οποίος ήδη εδώ και καιρό εντυπωσιάζει με τη Μπαρτσελόνα και διεκδικεί ακόμη και θέση βασικού στο Euro. Με την Ισπανία έκανε ντεμπούτο και ο Κουμπαρσί, ο οποίος είναι 17 και παίζει με ωριμότητα τριαντάρη στη Μπαρτσελόνα. Ντεμπούτο με το εθνόσημο και για τον 18χρονο Κόμπι Μέινου που είναι η φετινή αποκάλυψη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ενώ ο επίσης 18χρονος Ουόρεν Ζαΐρ-Εμερί ήταν βασικός με την εθνική Γαλλίας κόντρα στη Γερμανία, ένας παίκτης που ήδη θεωρείται κομβικός για το κέντρο της Παρί Σεν Ζερμέν και εξαιρετικά σημαντικός στο νέο πρότζεκτ που χτίζουν οι Παριζιάνοι. Ο χρόνος θα δείξει αν τα παιδιά αυτά θα έχουν διάρκεια, βλέπουμε όμως πώς στο εξωτερικό δε διστάζουν να δώσουν σε παίκτες 17 και 18 ετών μεγάλες ποδοσφαιρικές ευθύνες και εκείνοι δείχνουν έτοιμοι να τις αναλάβουν. 

• Πραγματικά μόνο να θαυμάσει μπορεί κανείς αυτό που έχει καταφέρει η Ουκρανία. Την ώρα που το έθνος δοκιμάζεται πολύ σκληρά εδώ και δύο χρόνια λόγω της πολεμικής κατάστασης με τη Ρωσία, οι παίκτες της εθνικής ομάδας όχι μόνο βρήκαν το κουράγιο για ποδόσφαιρο, αλλά κατάφεραν να πάρουν την πρόκριση στο Euro κάνοντας μάλιστα δύο σερί ανατροπές απέναντι σε Βοσνία-Ερζεγοβίνη και Ισλανδία στα πλέι οφ και χρησιμοποιώντας για έδρα τους την Πολωνία όπως καιρό τώρα άλλωστε.

• Ήταν απλώς φιλικά παιχνίδια, για κάποιες ομάδες βέβαια χτύπησε “καμπανάκι” δυόμιση μήνες πριν την έναρξη του Euro. Η Αγγλία θα πάει γεμάτη ποιοτικές επιλογές και ως ένα από τα φαβορί στη Γερμανία, όμως δε νίκησε σε δυο σερί ματς της στο “Γουέμπλεϊ” και με τη Βραζιλία δε βρήκε καν γκολ, έλειπαν βέβαια παίκτες όπως ο Κέιν και ο Σάκα. Η Γαλλία, άλλο μεγάλο φαβορί, ήταν κατώτερη των περιστάσεων με τη Γερμανία (0-2) και με τη Χιλή πήρε μια οριακή νίκη (3-2). Οι Ισπανοί έχασαν από την Κολομβία και έφεραν ισοπαλία με τη Βραζιλία. Θα είναι ερωτηματικό στο Euro, μιας και έχουν προπονητή χωρίς εμπειρία από μεγάλες διοργανώσεις (Ντε Λα Φουέντε) και τους λείπουν ενδεχομένως οι μεγάλες προσωπικότητες. Απ' την άλλη, η εν ενεργεία πρωταθλήτρια Ευρώπης Ιταλία, με τον Λουτσιάνο Σπαλέτι στον πάγκο της, είχε 2/2 νίκες στο tour της στις ΗΠΑ με αντιπάλους χαμηλότερης δυναμικότητας βέβαια όπως το Εκουαδόρ και η Βενεζουέλα. Όταν φτάσει η ώρα των επίσημων ματς τα δεδομένα βέβαια θα είναι διαφορετικά και εμείς θα μπορούμε να πούμε περισσότερα για τις ομάδες σε ένα καλοκαίρι που έχει στο καλεντάρι Euro και Κόπα Αμέρικα.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ