Εκτός από χρήματα, πλέον έχει και μέταλλο

Το καλοκαίρι του 2011 ήταν κομβικό για την Παρί Σεν Ζερμέν. Η αγορά του συλλόγου από την Qatar Sports Investment, του Άραβα δισεκατομμυριούχου Νασέρ Αλ-Κελαΐφι, και η μεγάλη οικονομική δύναμη που απέκτησε η ομάδα μετά την εξέλιξη αυτή, έμελλε να αλλάξει μια για πάντα την ιστορία του γαλλικού συλλόγου. Πανάκριβες μεταγραφές πραγματοποιήθηκαν έκτοτε, μερικοί από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές στον κόσμο αποκτήθηκαν (Ιμπραΐμοβιτς, Τιάγκο Σίλβα, Καβάνι, Ντι Μαρία και τόσοι άλλοι), τίτλοι πολλοί κατακτήθηκαν. Η χθεσινοβραδινή πρόκριση όμως της Παρί στα προημιτελικά του Champions League εις βάρος της Τσέλσι μέσα στο Λονδίνο (για δεύτερη σερί χρονιά) αποδεικνύει ότι η πρωταθλήτρια Γαλλίας διαθέτει και κάτι άλλο πλέον πέρα από άφθονο χρήμα και έναν “γαλαξία αστέρων”. Μέταλλο μεγάλης ομάδας.

Στην πρώτη χρονιά της εποχής των Αράβων στην Παρί (2011-12), η ομάδα μπορεί να είχε αποκτήσει ένα πλούσιο ρόστερ και να ήταν ολοφάνερο πως πλέον άλλαζε εποχή, όμως η σεζόν ολοκληρώθηκε με το φιάσκο της απώλειας του τίτλου από τη μικρούλα Μονπελιέ! Αυτό ήταν και ένα σκληρό μάθημα για την Παρί και κυρίως για τους Άραβες ιδιοκτήτες της πως δεν αρκούν μόνο τα χρήματα για να φτιάξει κανείς μία πραγματικά μεγάλη ομάδα. Το ίδιο καλοκαίρι (2012), οι διοικούντες “μπόλιασαν” την ομάδα με ακόμη μεγαλύτερους αστέρες αλλά και ταυτόχρονα ισχυρές προσωπικότητες, όπως ο τωρινός αρχηγός Τιάγκο Σίλβα και φυσικά ο ένας και μοναδικός Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Έκτοτε, η Παρί μοιάζει να μπήκε στο σωστό δρόμο και αυτό το αποδεικνύουν τρανά τα κατορθώματά της μέχρι σήμερα, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Από τη δεύτερη χρονιά της αραβικής “κυριαρχίας” στην ομάδα, οι Παριζιάνοι δεν χάρισαν σε κανέναν άλλον τον τίτλο του Σαμπιονά. Ο σύλλογος που μετρούσε μόλις δύο κατακτήσεις στο παρελθόν (1986, 1994), κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα μετά από δεκαεννέα χρόνια το 2013 και ήδη απαριθμεί τρεις σερί τίτλους, ενώ φέτος έρχεται και ο τέταρτος ο οποίος θα κατακτηθεί με τη μεγαλύτερη άνεση από όλους, έχοντας μετατρέψει ένα πρωτάθλημα που είχε βρει ξανά την ανταγωνιστικότητά του μετά την επταετή κυριαρχία της Λιόν, και πάλι σε υπόθεση για έναν. Στις εγχώριες επιτυχίες προσθέστε φυσικά και ένα Κύπελλο Γαλλίας, δύο Λιγκ Καπ και τρεις κατακτήσεις του γαλλικού σούπερ Καπ, ενώ πέρσι έγραψε ιστορία αφού έγινε η πρώτη ομάδα που κατακτά και τους τέσσερις εγχώριους τίτλους μέσα σε μία σεζόν.

Η μεγαλύτερη απόδειξη όμως ότι εκτός από τα πολλά χρήματα και τις επιτυχίες “σφυρηλατείται” και ο χαρακτήρας της ομάδας, είναι φυσικά η παρουσία της στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, το Champions League. Στη διοργάνωση που αποτελεί “καθρέφτη” για όλες τις ομάδες και συνάμα τη μεγαλύτερη δοκιμασία για κάθε σύλλογο που θέλει να χαρακτηρίζεται μεγάλος, η ομάδα του Παρισιού έχει καταφέρει να μας απασχολεί κάθε χρόνο, σκοπεύοντας να φτάσει ολοένα και ψηλότερα.

Έχοντας να επιδείξει ένα Κύπελλο Κυπελλούχων (1996) και τρεις συνεχόμενες πορείες στα ημιτελικά τριών διαφορετικών ευρωπαϊκών διοργανώσεων στις αρχές της δεκαετίας του '90 (ΟΥΕΦΑ 1993, Κυπελλούχων 1994, Champions League 1995), τα τελευταία χρόνια πριν την είσοδο των Αράβων δεν απασχολούσε ιδιαίτερα την Ευρώπη με τα κατορθώματά της. Στην επιστροφή της όμως στο Champions League ως νεόπλουτη ομάδα πλέον, το 2012-13, κατάφερε να φτάσει μέχρι τους προημιτελικούς, όπου αποκλείστηκε από τη Μπαρτσελόνα με δύο ισοπαλίες και εξαιτίας των εκτός έδρας γκολ. Την επόμενη χρονιά έμεινε και πάλι εκτός στην ίδια φάση, αυτή τη φορά από την Τσέλσι, και πάλι στο εκτός έδρας γκολ (3-1 είχε νικήσει στο Παρίσι και 2-0 έχασε στο Λονδίνο), όμως ο τρόπος που απέκλεισε τα δύο επόμενα χρόνια τους Λονδρέζους φανερώνει πολλά για τον χαρακτήρα της ομάδας.

Πέρσι, στη ρεβάνς του 1-1 της “Πόλης του Φωτός”, παίζοντας από το 31' με δέκα παίκτες λόγω της αποβολής του Ιμπραϊμοβιτς, κατάφερε να ισοφαρίσει δύο φορές την Τσέλσι, τόσο στην κανονική διάρκεια όσο και στην παράταση, και να φύγει με μία επική πρόκριση από το “Στάμφορντ Μπριτζ”. Σε ένα ακόμη τεστ χαρακτήρα στην κορυφαία διοργάνωση, αυτή τη φορά η Παρί θα έπαιρνε άριστα. Ήταν ίσως η βραδιά που οι περισσότεροι έπαψαν να βλέπουν τους Παριζιάνους ως μία ομάδα που προσπαθεί να “αγοράσει” την ιστορία της με χρήματα ξένων επενδυτών, αλλά ως μία ομάδα που τη “χτίζει” μέρα με τη μέρα, σεζόν με τη σεζόν, παιρνόντας επιτυχώς μέσα από τέτοιου είδους δοκιμασίες. Στη συνέχεια αποκλείστηκε ξανά στα προημιτελικά από τη “σεληνιασμένη” και μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Μπαρτσελόνα, όμως είχε αφήσει το δικό της στίγμα στη διοργάνωση.

Ο τρόπος που πέταξε έξω και φέτος την Τσέλσι, με νίκες τόσο στο Παρίσι όσο και μέσα στο Λονδίνο, σε ένα ζευγάρι όπου η ανωτερώτητα της Παρί ήταν εμφανέστατη και στα δύο παιχνίδια, δείχνει πως η πρωταθλήτρια Γαλλίας βρίσκεται στον σωστό δρόμο για να καθιερωθεί κι αυτή ως μία από τις υπερδυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, όχι μόνο βάσει χρημάτων και ρόστερ, αλλά βάσει πλέον και επιτυχημένων πορειών. Την ώρα που η Μάντσεστερ Σίτι (ό, τι πιο κοντινό παράδειγμα σε Παρί Σεν Ζερμέν τα τελευταία χρόνια) δεν είχε καταφέρει τις προηγούμενες χρονιές να φτάσει πέρα από τους “16” και χρειάστηκε φέτος να πέσει πάνω στη σαφώς πιο αδύναμη Ντιναμό Κιέβου για να το πετύχει, οι Παριζιάνοι μετρούν ήδη τέσσερις συνεχόμενες πορείες μέχρι τους “8”(πρώτη γαλλική ομάδα που το καταφέρνει αυτό) και αυτή τη φορά δε θα εκπλαγεί κανείς αν τους δει στα ημιτελικά, ακόμη και στον τελικό του Μιλάνου. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμά τους.

    ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ