Αφιέρωμα στο Champions League 2019-20: Α' Όμιλος

Λίγους μήνες μετά την ολοκλήρωση της κατά πολλούς κορυφαίας χρονιάς Champions League που έχουμε παρακολουθήσει, μιας χρονιάς γεμάτης σπουδαίες ανατροπές και αμέτρητες συγκινήσεις, η μεγαλύτερη διοργάνωση σε επίπεδο συλλόγων επιστρέφει στις 17 Σεπτεμβρίου. Οι σπουδαιότερες ομάδες της Ευρώπης θα πέσουν ξανά στη μάχη και υπόσχονται να μας κάνουν να κρατήσουμε και πάλι την ανάσα μας, σε μια διαδρομή που θα ολοκληρωθεί στις 30 Μαΐου στο “Κεμάλ Ατατούρκ” της Κωνσταντινούπολης, εκεί όπου θα διεξαχθεί ο φετινός τελικός, δεκαπέντε χρόνια μετά από εκείνο το επικό παιχνίδι μεταξύ της Λίβερπουλ και της Μίλαν στο ίδιο γήπεδο. Με αφορμή την έναρξη της φάσης των ομίλων, λοιπόν, ας γνωρίσουμε μία μία τις ομάδες που θα πάρουν μέρος στο φετινό Champions League, ξεκινώντας από τον πρώτο όμιλο.

 

ΠΑΡΙ ΣΕΝ ΖΕΡΜΕΝ

Έτος ίδρυσης: 1970

Πρόεδρος: Νασέρ Αλ-Κελαϊφί

Γήπεδο: “Παρκ ντε Πρενς” (47.929 θεατές)

Τίτλοι: 8 Πρωταθλήματα Γαλλίας, 12 Κύπελλα Γαλλίας, 8 Λιγκ Καπ Γαλλίας, 9 Σούπερ Καπ Γαλλίας, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων

 

Η είσοδος των Αράβων επενδυτών στη διοίκηση της Παρί στις αρχές της δεκαετίας που διανύουμε επέτρεψε στους Παριζιάνους να αλλάξουν το στάτους τους, να προσελκύσουν μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου στις τάξεις τους και να γίνουν αδιαμφισβήτητοι κυρίαρχοι εντός συνόρων (έχουν χάσει μόλις δύο από τα τελευταία οκτώ πρωταθλήματα στη Γαλλία). Όμως η ευρωπαϊκή διάκριση, που είναι και το κυριότερο ζητούμενο, ακόμη αγνοείται. Η προημιτελική φάση είναι το μακρύτερο που έχει φτάσει η Παρί στη διοργάνωση όλα αυτά τα χρόνια, μία Παρί που αντί να κάνει βήματα προς τα μπρος κάνει προς τα πίσω, αφού τις τρεις τελευταίες χρονιές μένει εκτός από τη φάση των “16” κιόλας και μάλιστα με μερικούς σοκαριστικούς αποκλεισμούς, όπως ο περσινός από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (ήττα με 1-3 στη ρεβάνς ενώ είχε νικήσει 0-2 στην Αγγλία) ή αυτός από τη Μπαρτσελόνα το 2017 (ήττα με 6-1 στην Ισπανία ενώ είχε νικήσει με 4-0 στην έδρα της). Ανεξαρτήτως χρημάτων λοιπόν, η φανέλα της πρωταθλήτριας Γαλλίας δεν έχει αποκτήσει ακόμη ειδικό βάρος στην Ευρώπη, όμως παρ’ όλα αυτά μπαίνει και πάλι στη διοργάνωση ως μια ομάδα που βάσει υλικού έχει όλα τα φόντα για να πρωταγωνιστήσει. Κι ας έχασε πολύ σε επικοινωνιακό επίπεδο αυτό το καλοκαίρι εξαιτίας της όλης ιστορίας με τον Νεϊμάρ, με την ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία να κάνει τα πάντα για να φύγει από το Παρίσι για να επιστρέψει στη Μπαρτσελόνα, τις δυο ομάδες να πραγματοποιούν διαπραγματεύσεις επί... διαπραγματεύσεων για μέρες αλλά τελικά ο... ξενερωμένος Βραζιλιάνος και ανεπιθύμητος πλέον από τους οπαδούς να μένει στην ομάδα! Εάν η Παρί καταφέρει να βρει ισορροπία και να παίξει σαν μεγάλη ομάδα στα νοκ άουτ τότε έχει πιθανότητες να πάει ψηλά, αν όχι τότε μια νέα ευρωπαϊκή αποτυχία είναι κάτι παραπάνω από πιθανή και είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει και πάλι να τη διαχειριστεί.

 

Ο προπονητής: Τόμας Τούχελ

Αποτελούσε από την αρχή ένα στοίχημα για την Παρί, αφού μπορεί η δουλειά του σε Μάιντς και Ντόρτμουντ να ήταν πολύ καλή αλλά είναι τελείως διαφορετικό να βρίσκεσαι στο τιμόνι ενός κλαμπ με τόσες απαιτήσεις και τόσους σταρ. Στην πρώτη του χρονιά στους Παριζιάνους κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα αλλά απέτυχε στα εγχώρια Κύπελλα και κυρίως απέτυχε και στην Ευρώπη. Φέτος οι απαιτήσεις είναι περισσότερες και ξέρει πως δεν έχει περιθώρια για πολλά ακόμη... στραβοπατήματα.

 

Το αστέρι: Κιλιάν Εμπαπέ

Με τον Νεϊμάρ να είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό αναφορικά με την κατάσταση στην οποία θα παρουσιαστεί εξαιτίας όλης αυτής της ιστορίας με τη μεταγραφή του, ο Κιλιάν Εμπαπέ είναι πλέον ο μεγάλος πρωταγωνιστής αυτής της ομάδας. Ένας παίκτης που στα 20 μόλις χρόνια του έχει ήδη πετύχει 14 γκολ στο Champions League και βρήκε δίχτυα 33 φορές στο περσινό πρωτάθλημα, τραβώντας για μεγάλο χρονικό διάστημα μόνος κουπί στην επίθεση λόγω των τραυματισμών των Νεϊμάρ και Καβάνι. Έχει όλα τα φόντα για να γίνει σε μερικά χρόνια ο κορυφαίος παίκτης στον κόσμο αλλά και για να αφήσει ιστορία στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, κάτι που ήδη έχει αρχίσει να κάνει.

 

Η μεταγραφή: Μάουρο Ικάρντι

Όλα έδειχναν πως η Παρί θα περάσει ένα ήσυχο μεταγραφικό καλοκαίρι για τα δεδομένα της, αφού φρόντισε να ενισχύσει το ρόστερ της αποκτώντας παίκτες που θα της δώσουν πολύτιμες λύσεις (Ντιαλό, Γκουέιγ, Ερέρα, Σαράμπια, Ρίκο), αφήνοντας κατά μέρος, όπως και πέρσι, την πολιτική απόκτησης σούπερ σταρ. Όλα αυτά μέχρι τις τελευταίες ώρες του μεταγραφικού παραθύρου, όταν οι Παριζιάνοι απέκτησαν τον Κέιλορ Νάβας από τη Ρεάλ, εκμεταλλευόμενοι την επιθυμία του Κοσταρικανού γκολκίπερ να παίζει βασικός, αλλά φυσικά και τον... ανεπιθύμητο στην Ίντερ, Μάουρο Ικάρντι. Οι “νερατζούρι” βαρέθηκαν τα καμώματα του πρώην αρχηγού τους και της μάνατζέρ του και προσπάθησαν με κάθε τρόπο να τον ξεφορτωθούν, όμως παρά το γεγονός πως ο Αργεντινός φλέρταρε με αρκετές ιταλικές ομάδες (Γιούβε, Νάπολι, Ρόμα) παρέμενε παίκτης της Ίντερ μέχρι την τελευταία μέρα των μεταγραφών. Κάπου εκεί εμφανίστηκε η Παρί η οποία τον πήρε ως δανεικό, δημιουργώντας μεν ένα κουαρτέτο-φωτιά στην επίθεση με Νεϊμάρ, Εμπαπέ, Καβάνι αλλά και τοποθετώντας μια... ωρολογιακή βόμβα στα αποδυτήρια, αφού τόσο ο Ικάρντι σαν χαρακτήρας όσο και η σύζυγος και μάνατζέρ του Γουάντα Νάρα είναι απρόβλεπτοι. Και μετά την υπόθεση Νεϊμάρ, είναι αμφίβολο αν ο οργανισμός Παρί θα αντέξει κι άλλα τέτοια προβλήματα.

 

ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

Έτος ίδρυσης: 1902

Πρόεδρος: Φλορεντίνο Πέρεθ

Γήπεδο: “Σαντιάγο Μπερναμπέου” (81.044 θεατές)

Τίτλοι: 33 Πρωταθλήματα Ισπανίας, 19 Κύπελλα Ισπανίας, 10 Σούπερ Καπ Ισπανίας, 13 Κύπελλα Πρωταθλητριών/Champions League, 2 Κύπελλα ΟΥΕΦΑ, 4 Σούπερ Καπ Ευρώπης, 3 Διηπειρωτικά Κύπελλα, 4 Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων

 

Να φύγει και να μην ξανάρθει η περσινή χρονιά θέλουν όλοι στη Ρεάλ Μαδρίτης, αφού μετά από τρεις σερί σεζόν στις οποίες η “βασίλισσα” κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης, πέρσι δεν κατάφερε να πανηγυρίσει κανέναν τίτλο πλην του Μουντιάλ Συλλόγων, άλλαξε τρεις προπονητές και είχε προβληματική εικόνα. Η μετάβαση στη μετά Κριστιάνο Ρονάλντο εποχή αποδείχθηκε πιο δύσκολη απ’ ό, τι πίστευαν στη Μαδρίτη, με τη Ρεάλ να πληρώνει το γεγονός πως δεν ενισχύθηκε με παίκτες πρώτης γραμμής. Γι’ αυτό και φέτος οι Μαδριλένοι πήραν την απόφαση να προχωρήσουν σε μια μεγάλη ανανέωση, όμως η “επανάσταση”, όπως χαρακτηρίστηκε από τα Μέσα η φετινή προσπάθεια της Ρεάλ να ενισχύσει το ρόστερ της, έμεινε στου δρόμου τα μισά. Κι αυτό γιατί μπορεί η “βασίλισσα” να μπήκε δυναμικά στο μεταγραφικό παζάρι, μπορεί να ξόδεψε περισσότερα από κάθε άλλη ομάδα και να έκανε τη μεγαλύτερη επένδυση στην ιστορία της σε ένα καλοκαίρι (κάτι παραπάνω από 300 εκατομμύρια ευρώ για τους Αζάρ, Γιόβιτς, Μεντί, Μιλιτάο, Ροντρίγο), όμως το καλοκαίρι έκλεισε με αρκετή γκρίνια και προβληματισμό για τον μεταγραφικό σχεδιασμό της ομάδας. Ο νούμερο ένας στόχος του Ζινεντίν Ζιντάν, ο Πολ Πογκμπά, δε φόρεσε τελικά τη λευκή φανέλα, η ομάδα έμεινε χωρίς το απαραίτητο βάθος στη μεσαία γραμμή, παρά τα τόσα λεφτά που ξοδεύτηκαν η Ρεάλ παραμένει σχεδόν με την ίδια ενδεκάδα, ενώ παίκτες που βρίσκονταν στην πόρτα της εξόδου, όπως οι Μπέιλ και Χάμες Ροντρίγκες, όχι μόνο δεν έφυγαν αλλά αναγκαστικά θα έχουν αρκετή συμμετοχή στη φετινή χρονιά. Σε όλα αυτά, προσθέστε την προβληματική εικόνα στα φιλικά προετοιμασίας (αποκορύφωμα η ήττα με... 7-3 από την Ατλέτικο), τους συνεχείς τραυματισμούς και το αναιμικό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα (μια νίκη και δυο ισοπαλίες στα πρώτα τρία ματς). Η Ρεάλ ξεκινάει λοιπόν τη σεζόν με αρκετά προβλήματα, όμως αν μια ομάδα ξέρει όσο καμία άλλη τον δρόμο για τις επιτυχίες, αυτή είναι η “βασίλισσα της Ευρώπης”.

 

Ο προπονητής: Ζινεντίν Ζιντάν

Στην πρώτη του θητεία στον πάγκο των “μερένχες” έγραψε ιστορία, οδηγώντας τη Ρεάλ στην κατάκτηση τριών συνεχόμενων Champions League και συνολικά εννέα τροπαίων, δείχνοντας πως εκτός από ένας από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών μπορεί να γίνει και ένας από τους κορυφαίους προπονητές. Η δεύτερη θητεία του όμως στην ομάδα δεν εξελίσσεται για την ώρα όπως θα ήθελε. Ανέλαβε εσπευσμένα τον περασμένο Μάρτιο μετά τα καταστροφικά περάσματα των Λοπετέγκι και Σολάρι, λίγους μήνες αφότου είχε ανακοινώσει την αποχώρησή του από τον πάγκο της “βασίλισσας”, όμως δεν κατάφερε να αλλάξει σε μεγάλο βαθμό την εικόνα της ομάδας. Φέτος, λόγω της άσχημης εκκίνησης της Ρεάλ στη σεζόν δέχεται ήδη μεγάλη κριτική, ενώ πολλοί υποστηρίζουν πως οι σχέση του με τον Φλορεντίνο Πέρεθ δεν είναι και η καλύτερη δυνατή κυρίως μετά την αποτυχία της διοίκησης να κλείσει τον διακαή πόθο του αυτό το καλοκαίρι, τον Πογκμπά, αλλά και να ξεφορτωθεί τους Μπέιλ και Χάμες, τους οποίους δεν υπολόγιζε. Ο Γάλλος πάντως πιστεύει στην ομάδα που έχει στη διάθεσή του και θέλει να την οδηγήσει σε νέες επιτυχίες.

 

Το αστέρι: Λούκα Μόντριτς

Ο κάτοχος της “Χρυσής Μπάλας” για το 2018 μπορεί να μεγαλώνει, όμως παραμένει ένας πάρα πολύ σημαντικός ποδοσφαιριστής για τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Κροάτης χαφ είναι το βαρόμετρο στο κέντρο της “βασίλισσας”, δημιουργός, ενίοτε και εκτελεστής, αυτός που με μια ενέργεια μπορεί να κάνει τη διαφορά. Όλα αυτά τα χρόνια έχει “χτίσει” μια σπουδαία συνεργασία με τους Καζεμίρο και Κρόος στη μεσαία γραμμή και η ίδια τριάδα αναμένεται και φέτος να είναι αυτή στην οποία θα βασιστεί η ομάδα. Ειδικά τώρα που η Ρεάλ δεν ενισχύθηκε σε αυτή τη θέση, η παρουσία του Μόντριτς κρίνεται ακόμη πιο σημαντική.

 

Η μεταγραφή: Εντέν Αζάρ

Ο Βέλγος σούπερ σταρ βρέθηκε και πέρσι κοντά στη Ρεάλ, όμως έστω και με καθυστέρηση ενός έτους το όνειρό του πραγματοποιήθηκε και φόρεσε τη λευκή φανέλα. Ο 28χρονος εξτρέμ άφησε μετά από επτά χρόνια την Τσέλσι για μια νέα πρόκληση, τη μεγαλύτερη της καριέρας του. Ο κορυφαίος παίκτης του περσινού Europa League είναι πλέον το νέο αστέρι των “μερένχες” και οι απαιτήσεις που υπάρχουν στο πρόσωπό του είναι πάρα πολλές, αφού άπαντες περιμένουν από αυτόν να κάνει φέτος τη διαφορά και να οδηγήσει τη Ρεάλ σε νέες διακρίσεις. Ένας τραυματισμός του έχει στερήσει ακόμη το επίσημο ντεμπούτο του με τα λευκά, όμως οι φίλοι της ομάδας περιμένουν να επανέλθει γρήγορα έτσι ώστε να αρχίσουν να τον απολαμβάνουν.

 

ΚΛΑΜΠ ΜΠΡΙΖ

Έτος ίδρυσης: 1891

Πρόεδρος: Μπαρτ Βερχάεγκε

Γήπεδο: “Γιαν Μπρεϊντέλ” (29.062 θεατές)

Τίτλοι: 15 Πρωταθλήματα Βελγίου, 11 Κύπελλα Βελγίου, 15 Σούπερ Καπ Βελγίου

 

Ο σύλλογος που εδρεύει στην πανέμορφη Μπριζ βρίσκεται για άλλη μια χρονιά στη φάση των ομίλων του Champions League, αφού κατάφερε να αποκλείσει την αυστριακή Λίντσερ στα πλέι οφ της διοργάνωσης. Η ομάδα βέβαια μπορεί να έχει εμπειρία από ευρωπαϊκές συμμετοχές, όμως σπάνια καταφέρνει κάτι καλό στην Ευρώπη, αφού η τελευταία της καλή πορεία ήταν ως τα προημιτελικά του Europa League το 2015. Στο Κύπελλο Πρωταθλητριών έχει μια συμμετοχή σε τελικό, το μακρινό 1978, όταν και είχε ηττηθεί από τη Λίβερπουλ. Σήμερα όμως, είναι ένα κλαμπ που συνήθως αρκείται στη συμμετοχή του στους ομίλους και σπάνια μοιάζει ικανό για κάτι παραπάνω. Το ίδιο ισχύει και φέτος, αφού ο όμιλος στον οποίο κληρώθηκε δεν επιτρέπει στη δευτεραθλήτρια Βελγίου όνειρα πρόκρισης στην επόμενη φάση και η λογική λέει πως θα παλέψει με τη Γαλατάσαραϊ για την τρίτη θέση. Η Μπριζ έχασε μερικούς από τους καλύτερους παίκτες της αυτό το καλοκαίρι, οι οποίοι άφησαν το Βέλγιο για την Premier League (Γουέσλεϊ και Μακάμπα στην Άστον Βίλα, Νταντζούμα στη Μπόρνμουθ), όμως έκανε κάποιες ενδιαφέρουσες προσθήκες, δεν έχει κακό σύνολο και σίγουρα δεν πρέπει να υποτιμηθεί από κανέναν. Άλλωστε πέρσι, σε όμιλο με Ατλέτικο, Ντόρτμουντ και Μονακό έκανε μια νίκη και τρεις ισοπαλίες και πήρε την τρίτη θέση.

 

Ο προπονητής: Φιλίπ Κλεμέντ

Ως ποδοσφαιριστής αγωνίστηκε για δέκα χρόνια στη Μπριζ, ενώ διετέλεσε βοηθός προπονητή αλλά και υπηρεσιακός τεχνικός στην ομάδα. Την προηγούμενη διετία καθοδήγησε ως πρώτος προπονητής τη Γκενκ, με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα την περσινή σεζόν, προτού επιστρέψει στην αγαπημένη του Μπριζ, αυτή τη φορά για να βρεθεί στην τεχνική ηγεσία του συλλόγου.

 

Το αστέρι: Χανς Βανάκεν

Ο 27χρονος επιθετικός μέσος έχει διψήφιο αριθμό τερμάτων σε όλες τις διοργανώσεις τις τελευταίες οκτώ σεζόν και η Μπριζ βασίζει πολλά πάνω του στο κομμάτι της δημιουργίας και της εκτέλεσης. Πέρσι βρήκε δίχτυα 17 φορές (ρεκόρ καριέρας), σκόραρε δις στο Champions League, ενώ κλήθηκε και στη γεμάτη αστέρες εθνική ομάδα του Βελγίου.

 

Η μεταγραφή: Σιμόν Μινιολέ

Ο Βέλγος γκολκίπερ κατάλαβε πως όσο υπάρχει ο Άλισον στη Λίβερπουλ δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναπάρει φανέλα βασικού και επέστρεψε στην πατρίδα του για να υπερασπιστεί τα δοκάρια της Μπριζ, θέλοντας να προσφέρει με την εμπειρία και τις παραστάσεις του. Αξιοπρόσεκτες μεταγραφές επίσης αυτές του Έντερ Μπαλάντα από τη Βασιλεία αλλά και του Νιγηριανού Νταβίντ Οκερέκε από τη Σπέτσια, ο οποίος πέτυχε τέσσερα γκολ στα πρώτα τρία παιχνίδια πρωταθλήματος.

 

ΓΑΛΑΤΑΣΑΡΑΪ

Έτος ίδρυσης: 1905

Πρόεδρος: Μουσταφά Τσενγκίζ

Γήπεδο: “Turk Telekom Stadi” (52.223 θεατές)

Τίτλοι: 22 Πρωταθλήματα Τουρκίας, 18 Κύπελλα Τουρκίας, 16 Σούπερ Καπ Τουρκίας, 1 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης

 

Η Γαλατάσαραϊ κατάφερε πέρσι να κατακτήσει το πρωτάθλημα στην Τουρκία για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, βγαίνοντας νικήτρια από μια συναρπαστική κούρσα και τερματίζοντας τελικά πάνω από τη μεγάλη έκπληξη, τη Μπασάκσεχιρ. Η “Τσιμ Μπομ Μπομ” πήρε έτσι απευθείας το εισιτήριο για τη συμμετοχή της στη φετινή διοργάνωση, όμως η μοναδική τουρκική ομάδα που έχει ευρωπαϊκά κύπελλα στην τροπαιοθήκη της (Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ το 2000) έχει πολύ καιρό να πραγματοποιήσει μια καλή πορεία στις διεθνείς διοργανώσεις. Φέτος δείχνει ικανή για κάτι καλό, κυρίως μέσα από το Europa League, αφού ο όμιλος στον οποίο κληρώθηκε είναι πολύ δύσκολος όσον αφορά την πρόκριση στην επόμενη φάση του Champions League. Παρ’ όλα αυτά, στο ρόστερ της έχει παίκτες με ποιότητα (Φαλκάο, Φεγκουλί, Ενζονζί, Μπελχαντά, Μπάμπελ) και δε θα αποτελέσει εύκολο αντίπαλο για κανέναν, ειδικά στην “καυτή” και υπερσύγχρονη έδρα της. Το ξεκίνημα της Γαλατά πάντως στο πρωτάθλημα δεν ήταν και το καλύτερο δυνατό.

 

Ο προπονητής: Φατίχ Τερίμ

Ο “Αυτοκράτορας” είναι η προσωπικότητα που εμπνέει το μεγαλύτερο σεβασμό στο ποδόσφαιρο της Τουρκίας και όχι άδικα. Πραγματοποιεί την τέταρτη θητεία του στον πάγκο της Γαλατάσαραϊ και πέρσι κατέκτησε συνολικά το όγδοο πρωτάθλημά του με την ομάδα, ενώ είναι ο μόνος προπονητής που έχει οδηγήσει τουρκικό σύλλογο στην κατάκτηση ευρωπαϊκού τροπαίου. Ακόμη, έχει καθοδηγήσει και την εθνική Τουρκίας, οδηγώντας την ως τα ημιτελικά του Euro το 2008.

 

Το αστέρι: Σοφιάν Φεγκουλί

Από το 2017 που άφησε την Αγγλία και τη Γουέστ Χαμ για τη Γαλατάσαραϊ, ο Αλγερινός εξτρέμ έχει εξελιχθεί στο μεγάλο όπλο της τουρκικής ομάδας. Πέρσι ήταν ένας εκ των πρωταγωνιστών της “Τσιμ Μπομ Μπομ”, σκοράροντας 12 γκολ και μοιράζοντας 7 ασίστ στον δρόμο της Γαλατά προς το νταμπλ.

 

Η μεταγραφή: Ρανταμέλ Φαλκάο

Μεταγραφές πολλές και δυνατές για τη Γαλατάσαραϊ φέτος (Μπάμπελ, Ενζονζί, Αντόνε, Σερί, Λεμινά) αλλά φυσικά ποια να συγκριθεί μπροστά στην έλευση του σπουδαίου Ρανταμέλ Φαλκάο. Ο Κολομβιανός στράικερ που μέχρι πριν μερικά χρόνια θεωρούνταν ένας από τους καλύτερους επιθετικούς στον κόσμο, άφησε τη Μονακό για μια νέα πρόκληση και ο κόσμος της Γαλατά του επεφύλαξε μια από τις πιο εντυπωσιακές υποδοχές που έχουν γίνει σε ποδοσφαιριστή, με 25.000 οπαδούς να κατακλύζουν το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης κατά την άφιξή του. Εάν ο “τίγρης”, έστω και στα 33 του πλέον χρόνια, βρει τον καλό του εαυτό, τότε η πρωταθλήτρια Τουρκίας μπορεί να ελπίζει σε κάτι ξεχωριστό τη φετινή χρονιά.

 

Πηγή: www.uefa.com

 

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΚΑΚΗΣ